2 Aralık 2010 Perşembe

yok yere




ortalardayım...
ortalar güzel.
geçen bi şarkı dinledim. hani bazı şarkılarda olur ya
Göğsün aşağılarında, midenin yukarısına bir şey oturur. Arkadaş çevresinde bu şey ''öküz'' olarak da tanımlanabilir.
Ama kendi başımızayken çok başka tariflere sokarız o hissi.
Göğsün aşağısını, midenin yukarısını yakan şey. Şarkı başladığı sırada oradadır, şarkı devam ederken de.. Önce tatlı bir yanma olur, sonra sanki kasıklarınıza geçip, bacaklarınıza doğru yol alır.

Artık tüyleriniz diken diken olmuştur ve az sonra elleriniz istemsizce titremeye başlayacaktır. Tam o an boğazınız düğümlenir. Ve hafif kızarmış gözlerinizden ellerinize bir damla düşer.
Ve artık o his geçmiştir. Başka şarkıda tekrar gelecektir.

Tabi her zaman bu tanıma uymaz bu his. Değişkendir, herkes gibi asi ruhludur biraz. Kalıplara sığmaz.

Mesela bazen şarkının giriş melodisini duyar duymaz ağlamaya başlarsınız. Ağlarsınız, ağlarsınız, ağlarsınız.. O his siz ağladıkça sürer. Ya müzik sustuğunda ya da ağlamayı kestiğinizde son bulur.
Üzerine derin bir nefes çekersiniz. Hissedersiniz aslında gitmemiş, nefesinizle ortalarda bir yerlerde sıkışıp, kalmıştır.

Ama nefes verdiğiniz vakit artık bitmiştir.
şarkı beyninizde yankılanmaya son verir.
ağlamanız biter.
nefesiniz yiter.
ve o his gider.
gitti.
m.z

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder