Gotumun optimistleri 'sevgi herseyi cozer.' Diyordu. Gercek dunyadaysa isler bu sekilde yurumuyordu. Belki sevgi vardi belki bogazinda bi yumruktu, belki gozlerini dolduruyordu ama giden geri gelmiyordu, farkli hayat sartlarina alisan insanlar bir daha ayni insan olamiyordu.
Bir dakika sonrasinda bile ne olucagi kestiremiyorken, sonsuz askin sozunu vermek komik kaciyordu.
Uzun lafin kisasi, insan herseye alisiyordu, yalniz uyuma da, tahmin ettiginden baska biriyle uyuma da, bos bos tavana bakmaya da. Hersey geciyordu da, kendini anlatmaktan yoruldugunda 'Sen konus ben dinliyim' diyememek koyuyordu.
Diyecek bisey bulunmuyordu iste, bu siktigim durumuna diyecek hicbir sey bulunmuyordu. Yazinin sonu da bu boktan durumu isaret ediyordu. Bosluk.
