gereksiz

Saç düzleştiriciyle yanağımı yaktım canım acıyor.
Boynumda küçük izler var canımı acıtıyor.
Bazen bişeyler hatırlıyorum, ama gerçek olup olmadığından emin olamıyorum.Kendi kurduğum düşündüğüm şeyler mi, gördüğüm rüyalar mı, yoksa gerçekten yaşanan şeyler mi bilemiyorum.
Yanımda biri varken gözlerimi kapadığımda aynı kişiyi görüyorum, yanımda başka biri varken gözlerimi kapadığımda yine o gördüğüm kişiyi görüyorum.
Bazen o kadar belli ki, bu kadar belli olması canımı sıkıyor.
Bi kendimi düşünüyorum, bi başkalarını düşünüyorum.Sürekli oturduğum yatağımı, telefon konuşmalarımı, ince parmakları, zamanın ne çabuk geçtiğini, insanların ne kadar çabuk değiştiğini, teknolojinin ilerlemesini, önemsiz dediğim şeylerin ne kadar önemli olduğunu, bi şarkıyı beşyüzkez dinlemenin verdiği dayanılmaz hazzı,durmak bilmez enerjisini, son sarılmaları.
İçimdeki o üşümeyi ve en çok tanıdığıma emin olduğum birini her seferinde yeniden tanımamı düşünüyorum.
Sürekli düşünüyorum, boynuma gidiyor elim...
canım acıyor.

g.a