Başlamak kolay ama, devam etmek bu kadar zor olmasa? Aslında merak etmiyorum hiçbirşeyi, umrumda bile değil desem yeri belki de. Sadece artık kelimelerim bi cümle oluşturmuyo farkındayım. Söylemek istediğim herşeyi, daha önce alakasız bi zamanda, yersiz bir şekilde söylemişim. Ve şimdi yeri geldiğinde, uymuyomuş gibi geliyo, tam da uyması gereken yere. Eğer kırıyorsam, parçalıyorsam, yarıda bırakıyorsam, korktugum için. Her zaman öyle oldu. Deneyip başarısız olmaktan ölesiye korkuyorum. Sonunda batırırsam, en azından 'zaten hiç uğraşmamıştım' deyip, kendimi üzmekten koruyup, kandırabilicem. Evet, kendimi çok kandırıyorum. Kimsenin kandırmasına izin vermemek için en başta ben yapıyorum bunu. Hesabını nasıl ne şekilde vericem hiç bilmiyorum üstelik. Bi yerden toparlamaya çalışırken, öbür yandan kırmamak istiyorum artık. Özellikle de 'kendi özgür iradem ile' yapmamak istiyorum bunu. Kapıyı kapatıp, baska bi hayata geçmek istemiyorum. Çünkü o kapıyı her kapadığımda, o hayatları tek tek özlediğimi biliyorum.
Dediğim gibi kelimelerim artık anlamlı cümleler etmiyo. ne zaman yeni cümle kursam yarıda bırakıyorum. en güzel cümlelerim hep yarıda. şimdi o cümleler, bi bütün olsun diyorum.
En güzel cümlelerim 'onun' artık. Çünkü ben öyle istiyorum.
g.a
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder