Neyseki bugünkü taksici o kadar çok konuştu ki, düşünmeyi ve hayal kırıklığımın yol açtığı komplo teorilerini uygulama isteğimi unutturdu. Cuma akşamı hukuk çalısırken gözümün önünde kafanı vücudundan ayırıyodum aslında. A'nın kaybettiği çantayı B'nin bulup C'ye satması ve C'nin de bu çantayı annesine hediye etmesi ile pek ilgilenemedim yani. İnsanların yakınındaki insanlara dikkat etmesi gerekir çünkü gittikçe onlara benziyorlar.
Güldüğüm bişey var. insanlar blogda kendilerinden bahsedildiğini görünce bir heycana kapılıp kendi kendilerinin (çok üzgünüm ki) g*tlerini kaldırıyolar. Bu çok komik bir durum çünkü onların hiçbi vasfı yok aslında sadece üstlerinden bir hikaye anlatıyoruz o kadar. Yani sadece kullanılmış oluyorlar
Bi insan neden kullanıldığına bu kadar sevinir?
Kimse kullanmıyor mu yani bu kadar mı aciz acaba?
Kimse çenesini kapatamıyor çok komik bi şekilde o kadar çok konuşuyorlar ki. yalan doğru farketmez, ben konuşmadıkça hakkımda daha çok konuşuyorlar. çok gülüyorum her duyduğumda "aa demek bunu da yapmışım hiç haberm yoktu" diyorum kendi kendime.
Bi de şu var, insanlar kendi düşüncelerini söylesinler, gelip gidip gerizekalı arkadaşlarının dolduruşuna gelip salak salak konuşmasınlar bana. Çunku hiç çekilmiyorsunuz, çok uzun zamandır da çekmiyorum zaten.
p.s: yazıyı yazalı 10 gün olmus yayınlamayı unutmusum.
g.a
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder